Recensie Bart Kaëll ★★★1/2

40 jaar staat Bart Kaëll dit jaar op de planken hoewel hij pas in 1986 doorbrak met La Mamadora. De man uit Ename bracht dan ook zijn hits mee onder de arm naar Sint-Niklaas en zijn partner Luc Appermont (met pet op, zo denken BV’s minder hard op te vallen, maar net daardoor vallen ze net harder op) sloeg het ganse optreden gade vanuit de front of house waar niet veel eerder niemand minder dan Miguel Wiels (zonder pet) naar het concert van Aaron Blommaert had gekeken. Met dat verschil dat Luc zo nu en dan regieaanwijzingen leek te geven of op zijn minst zich vragen stelde.

Die twee artiesten hebben wel meer gemeen. Dezelfde bandleden namelijk. Bart Kaëll heeft weliswaar ook een violiste en backing mee: Vanessa Salamon die tijdens het concert even mocht soleren en zo een aanstekelijke instrumentale medley ten gehore brengen waarin onder andere ‘Shalom Aleichem’ en ‘Bella ciao’ stak.

Wat je ons echter niet uitgelegd krijgt, is hoe de productie van Bart Kaëll erin slaagde om het optreden maar liefst acht minuten later te starten waardoor heel wat toeschouwers het begin van het vuurwerk op de Grote Markt moesten missen. Al het materiaal en de instrumenten (op dat van Vanessa na) stond immers toch al op het podium omdat Aaron Blommaert voor Kaëll had opgetreden? Waarom Hélène Declerck het concert van Aaron zonder plexiglas voor haar drums afwerkte en dat bij Bart wél aangerukt moest worden, was ons al een even groot raadsel. Het moet zijn dat de functie ervan vooral als kapstok voor Barts groene vest met witte verticale strepen vest diende …

Punt is dat zeker in het begin van Bart Kaëlls optreden de geluidsafregeling verre van ok was en zijn stem ook niet erg steady klonk. Het leek wel alsof we enkel de hoge tonen doorkregen, er zaten nauwelijks bassen en lage middentonen in de geluidsmix zodat het geheel erg ijl en vlak klonk. Bart leek een boontje te hebben voor Achilles De Raedt op wit-roze elektrische gitaar. Meermaals stapte hij naar hem toe, en naar het einde legde hij zelfs zijn armen op zijn schouders tijdens ‘Zeil je voor het eerst’.

Al vroeg tijdens het concert mocht ie trouwens soleren. Bij opener ‘Sprakeloos’ zelfs. Het verschil met de set van Aaron Blommaert was tevens dat de muzikanten allemaal een tablet op een statief hadden staan. Barts repertoire kennen ze kennelijk niet van buiten (mogelijks omdat ze met Bart minder live spelen dan met Aaron) en dat voel je toch ook wel als toeschouwer. Bij Blommaert zie je echt een groep en een zanger optreden die al weken erg goed op elkaar ingespeeld zijn. Bij Bart Kaëll voelt het meer aan als een zanger die begeleid wordt door sessiemuzikanten. 

De wat belegen humoristisch bedoelde bindteksten van Bart Kaëll zijn al enkele jaren min of meer dezelfde. Zo complimenteert hij het publiek aan het begin van de show en zegt ie dat het precies op een snoepwinkel lijkt. Verder klinkt het dan weer dat je vanop het podium heel goed kan zien en raden hoe de relatie van sommige fans eruit ziet. Zo merkte ie in Sint-Niklaas drie zussen op en wat verderop - zo klonk het zelfverzekerd – zag ie ongetwijfeld ‘twee nichten’.

Tijdens enige toegift ‘Zeil je voor het eerst’ smijt ie zoals steeds water over het publiek heen wat de ambiance nog wat meer opkrikt. Dat publiek zong ‘hoe ha hoe’ luidkeels mee op ‘Mooi weer vandaag’, een song die perfect paste op zo’n Indian Summerdag die de voorbode zou zijn van een ganse week fraai nazomerweer.

‘Wat een sfeer!’ merkte de zanger op die niet alleen eigen hits serveerde in Sint-Niklaas. Nee, hij coverde ook ‘Chachacha’ van Raymond van het Groenewoud en ‘Ik hou van u’ van Noordkaap. En of dat nog niet genoeg was, bracht ie zijn zomersingle ‘Wat is jouw geheim?’ met snel aangestreken viool maar liefst twee keer. Van een artiest van het kaliber van Bart Kaëll zou je op zijn minst verwachten dat ie een dik uur met eigen materiaal het publiek kan entertainen. Zeker, we gaan niet elke week naar een concert van Kaëll kijken, maar een song als ‘Ik weet niet wat ik doe’ zou toch absoluut niet mogen ontbreken in een carrièreoverzicht lijkt ons. Of wat te denken van ballads als ‘Love me forever’ en ‘Ik wil niet dat je gaat’. Ook ‘Symfonie’ of ‘Carrousel’ waarmee ie destijds deelnam aan de preselecties voor het Eurovisiesongfestival ontbraken. Maar ook recenter materiaal zoals ‘Dansen in Bahia’ dat het in de charts een stuk beter deed dan ‘Hallo goeie morgen!’ ontbrak. Vreemd.

Meezwaaien, -zingen en ‘lalala’ kelen deden de Sinnekloaseneirs massaal tijdens ‘1000 terrassen in Rome’ dat hij aankondigde met een bizarre bindtekst (die erg naast de kwestie aanvoelde) dat ie over Temse was gereden naar Sint-Niklaas, daar de terrasjes had geteld en exact aan het getal 1.000 was gekomen.

Zeker, in het begin van zijn set, leek Bart Kaëll die nochtans zijn carrière begon als presentator bij VTM moeilijk uit zijn woorden te geraken, alsof we naar een dieselartiest aan het kijken waren die zijn tijd nodig had om (net als zijn technici) op dreef te komen. Overigens dachten wij dat het beroep van volgspotter niet meer bestond omdat er geautomatiseerde systemen voor bestaan. Blijkbaar doet Kaëll toch nog steeds beroep op zo’n man.

Of er iemand een kind gekocht had vandaag, vroeg ie in het Romain De Vidtspark daarna beseffend dat het normaal is dat zo’n mensen dan niet aanwezig zijn op zijn concert. Onder andere voor hen droeg ie ‘Eén uit de duizend’ op. De aangebrande toer ging ie vervolgens op toen ie uit probeerde te leggen hoe Tinder werkt en een vrouw in het publiek ‘swipen’ met ‘swaffelen’ leek te verwarren. Vroeger, zo zei ie, bestond die datingapp nog niet. Toen ging je naar de kroeg, zette je je aan de toog en als er dan iemand was die ‘je genre’ bleek, vroeg je gewoon ‘Heb jij een vuurtje voor mij?’ dat ie halfweg heel klein bracht, fluisterend zelfs om de song nadien open te laten trekken via zijn prima live band.

In elk dorp of elke stad heb je wel een meisje dat alle jongens (behalve Bart) rond haar vinger kan winden. Daarover gaat ‘Marlene’. Van zodra de Mechelse ‘koekoek’ niet meer te horen was in Sint-Niklaas, was het vervolgens tijd om ‘Hallo goeie morgen!’ te brengen en de toeschouwers mochten dan ‘koekoek!’ uitroepen. De zanger had in de krant gelezen dat de helft van de wereldbevolking last heeft van een ochtendhumeur. Heel uitzonderlijk, dat mag ie gerust wat meer doen, beeldde Bart Kaëll zijn songs ook uit. Wanneer ie ’ Kippen draaien aan het spit’ zong uit het stevig meegezwaaid ‘Het is feest’ draaide hij namelijk even rond zijn as. Op het einde van de song liet ie het nummer, begeleid door de basdrum van Hélène even alleen over aan de aanwezigen.

Met ‘Jullie waren echt een fantastisch publiek!’ nam Bart Kaëll afscheid van Sint-Niklaas nadat iedereen had meegeroeid, -gezwaaid en -gezongen op ‘De Marie-Louise’. Het feest was helemaal compleet toen de Sinnekloaseneirs begonnen te springen, meeklappen en -zingen op ‘Zeil je voor het eerst’. Dat Bart Kaëll na een carrière van 40 jaar nog steeds garant staat voor ambiance mag duidelijk zijn. Nu nog een plekje op de affiche van Night of the proms en we zijn er.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Sprakeloos
2. Mooi weer vandaag
3. Chachacha (cover Raymond van het Groenewoud)
4. 1000 terrassen in Rome
5. Wat is jouw geheim?
6. Vioolsolo Vanessa Salamon
7. Een uit de duizend
8. Heb jij een vuurtje voor mij?
9. Ik hou van u (cover Noordkaap)
10. Marlene
11. Hallo goeie morgen!
12. La Mamadora
13. Wat is jouw geheim? (reprise)
14. Het is feest
15. De Marie-Louise

Bis:

1. Zeil je voor het eerst